സമകാലിക ഇന്ത്യൻ അവസ്ഥ : ഈ മൗനം ഭയാനകം

കഴിഞ്ഞ മാസം നൂറിലധികം വിരമിച്ച സർക്കാർ ജീവനക്കാർ പ്രധാനമന്ത്രി നരേന്ദ്ര മോഡിക്ക് ഒരു കത്തെഴുതി. ഒപ്പിട്ടവരിൽ റിസർച്ച് ആൻഡ് അനാലിസിസ് വിംഗിന്റെ (RAW) മുൻ മേധാവിയും മുൻ ദേശീയ സുരക്ഷാ ഉപദേശകനും ഉൾപ്പെടുന്നു. ഇന്ത്യയിൽ വർഗീയ അക്രമങ്ങൾ "ഇനി ഒരു ഉറച്ച ഹിന്ദുത്വ സ്വത്വത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം മാത്രമല്ല, സാമുദായിക വൈകാരികത ആളിക്കത്തിക്കാനുള്ള ശ്രമമോ ആണ് - പതിറ്റാണ്ടുകളായി തുടരുന്നതും കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് വർഷങ്ങളായി നടക്കുന്ന അക്രമങ്ങൾ സാധാരണവത്കരിക്കപ്പെട്ടു. നമ്മുടെ ഭരണഘടനയുടെ അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങളുടെയും നിയമവാഴ്ചയുടെയും അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങൾ ഭൂരിപക്ഷത്തിന്റെ ശക്തികൾക്ക് കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നതാണ് ഇപ്പോൾ ഭയപ്പെടുത്തുന്ന കാര്യം, അതിൽ ഭരണകൂടം പൂർണ്ണമായും പങ്കാളിയാണെന്ന് തോന്നുന്നു ".

മുൻപെങ്ങുമില്ലാത്ത രീതിയിൽ ഈ ആക്രമണങ്ങൾ ഇന്ത്യക്ക് ഭീഷണി ആയെന്ന് ഐ.എ.എസ്, ഐ.പി.എസ്, ഐ.എഫ്.എസ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ എഴുതി. " ഇത് നമ്മുടെ സാമൂഹിക സൃഷ്ടിപ്പിനെ അപകടപ്പെടുത്തും- കാലങ്ങളായി നമ്മൾ നേടി എടുത്തതും നമ്മുടെ ഭരണഘടന സംരക്ഷിക്കാൻ ബാധ്യസ്ഥവമായിട്ടുള്ള - തകർത്ത് കളയാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.". പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ "ഈ വലിയ സാമൂഹിക ഭീഷണിയോടുള്ള നിശബ്ദത ഭീതിതമാണെന്നും" അവർ കൂട്ടിച്ചേർത്തു.

കത്തിൽ പറഞ്ഞതിനോട് വിയോജിക്കാൻ പ്രയാസമാണ്. കാരണം ഇത് ഞാൻ ഇവിടെ ആദ്യമായി പറയുന്ന കാര്യമല്ല. മറുപടിയായി, വിരമിച്ച നൂറിലധികം സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ മറ്റൊരു സംഘം ഹിന്ദുത്വ രാഷ്ട്രീയത്തെ പിന്തുണച്ച് ഒപ്പിട്ടവരെ കുറ്റപ്പെടുത്തി എഴുതി. RAW- ന്റെ മുൻ തലവനും മുൻ എൻ എസ് എയും "ദേശീയ വിരുദ്ധൻ" ചാപ്പ കുത്തി. ഈ രണ്ടാമത്തെ കത്തിൽ "മോഡി വിരുദ്ധൻ" എന്ന് ആക്ഷേപിക്കുന്നതിനുമപ്പുറം ഉന്നയിച്ച ആരോപണങ്ങളിൽ ഘടനാപരമായ പ്രതികരണമില്ല.

ഇത് എനിക്ക് വളരെ രസകരമായി തോന്നി. ഇത് നമ്മളുടെ സിവിൽ സർവീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രതിഫലനമാണ്. ഇന്ന് ഇന്ത്യയിൽ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന ചോദ്യം ചോദിക്കുന്നതിന് ഇതിൽ മിക്കവാറും ആരുമില്ല. സർക്കാർ ചെയ്യുന്നതിനെതിരെ പ്രതിഷേധിച്ച് സേവനം ഉപേക്ഷിച്ച രണ്ട് ഐ എ എസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരെ മാത്രമേ എനിക്ക് അറിയൂ. അതിലൊന്നാണ് യുവ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ കണ്ണൻ ഗോപിനാഥൻ, 2019 ൽ കശ്മീരിലെ നിയന്ത്രണങ്ങളിൽ പ്രതിഷേധിച്ച് രാജിവച്ചു. മറ്റൊരാൾ 2002 ൽ ഗുജറാത്ത് വംശഹത്യയ്ക്ക് ശേഷം രാജിവച്ച ഹർഷ് മന്ദറാണ്.

20 വയസ്സിനു മുകളിലുള്ള രണ്ട് ഉദ്യോഗസ്ഥർ മാത്രമേ ഓർമയിലുള്ളൂ. ഒരുപക്ഷേ മറ്റുള്ളവരുണ്ടാകാം, എനിക്ക് ചിലത് നഷ് ടപ്പെട്ടിരിക്കാമെന്ന് ഞാൻ അംഗീകരിക്കുന്നു, പക്ഷേ ധാരാളം ഉണ്ടാകില്ല. ബാക്കിയുള്ളവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, ഒന്നുകിൽ അവർ ജോലി ചെയ്യുന്ന സർക്കാരിൽ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് അവർ അംഗീകരിക്കുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് കാരണങ്ങളാൽ അവർ സമ്മതിക്കുന്നില്ല, എന്തായാലും തുടരുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ അവർ സർക്കാർ ചെയ്യുന്നതെന്താണെന്ന് ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല.

ഇതൊരു ചെറിയ പ്രശ്നമല്ല; ഇന്ത്യൻ ജനതയുടെ ധാർമികതയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. ഭരണകൂടം ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്ന ന്യൂനപക്ഷങ്ങൾക്കെതിരായ അതിക്രമങ്ങളിൽ മുഴുവൻ ബ്യൂറോക്രസിക്കും ഒരു കുഴപ്പവും തോന്നുന്നില്ലെന്നാണ് ഇതിനർഥം. ദുർബലരുടെയും ദരിദ്രരുടെയും ജീവിതത്തെ നശിപ്പിക്കുന്ന വിചിത്രമായ സാമ്പത്തിക നയങ്ങളിൽ അവർക്ക് കുഴപ്പവും തോന്നുകയില്ല. മറ്റ് കാര്യങ്ങൾ ഇവിടെ നിന്ന് ഉണ്ടാകുന്നു. ബ്യൂറോക്രാറ്റുകൾ ഉത്തരവുകൾ നടപ്പാക്കുന്നു. നിയമത്തിന്റെ പിന്തുണയില്ലാതെ ദരിദ്രരുടെ വീടുകളിലും കടകളിലും ബുൾഡോസറുകൾ ഉപയോഗിച്ച് തകർക്കുന്നവർ, സുപ്രീം കോടതിയിൽ നിന്ന് സ്റ്റേ ഉണ്ടായിട്ടും വീടുകൾ നശിപ്പിക്കുന്നത് തുടരുന്നവർ (ജഹാംഗിർപുരിയിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ) ഈ അക്രമത്തിൽ പങ്കാളികളാണ്.

ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥൻ ആര്യൻ ഖാന്റെ ക്രൂരത ആ ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ സഹപ്രവർത്തകർക്കും മേലുദ്യോഗസ്ഥർക്കും സ്വീകാര്യമായിരുന്നു, കാരണം അവർ കാറ്റിന്റെ ദിശ അറിയുകയും ഈ പീഡനം സർക്കാർ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന് കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്തു.

"ക്രൂയിസ് മയക്കുമരുന്ന് റെയ്ഡ് കേസ്: ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥൻ ചതിച്ചു;, ഏജൻസിയുടെ നിലപാട് മറ്റൊന്ന്" എന്ന തലക്കെട്ടിൽ ഒരു ദേശീയ പത്രത്തിലെ റിപ്പോർട്ട് ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: "എസ്ഐടിയുടെ ആഭ്യന്തര റിപ്പോർട്ട് പറയുന്നു: 'ആര്യന്റെ പങ്കാളിത്തം സംബന്ധിച്ച വാദങ്ങൾ അർബാസ് (മെർച്ചന്റ്) വ്യക്തമായി നിഷേധിച്ചിട്ടും - ചെറിയ അളവിൽ ചരസ് പിടിച്ചെടുക്കപ്പെട്ട ആര്യന്റെ സുഹൃത്ത് - അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ

ഔദ്യോഗികമായി ഫോൺ പിടിച്ചെടുക്കാതെ ആര്യന്റെ വാട്ട്സ്ആപ്പ് ചാറ്റുകൾ നോക്കാൻ തുടങ്ങി. മയക്കുമരുന്ന് കേസിൽ ആര്യൻ ഖാനെ എങ്ങനെയെങ്കിലും ഉൾപ്പെടുത്താൻ അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ ആഗ്രഹിച്ചതായി തോന്നുന്നു. '"

രാജ്യം മുഴുവൻ ആഴ്ചകളോളം നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ നിരപരാധിയെ കുടുക്കുന്നതിൽ നിന്ന് വകുപ്പും സഹപ്രവർത്തകരും ഈ "തെമ്മാടി" ഉദ്യോഗസ്ഥനെ തടയാത്തത് എന്തുകൊണ്ട്? മാധ്യമങ്ങളും ബി.ജെ.പി സർക്കാരും അദ്ദേഹത്തെ പൈശാചികവൽക്കരിച്ചപ്പോൾ എവിടെ ആയിരുന്നു?.

അവർ അംഗീകരിക്കുകയോ , ഇടപെടാൻ വിസമ്മതിക്കുകയോ ചെയ്തു, അല്ലെങ്കിൽ അവർ അത് ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. ജീവിതത്തെ നശിപ്പിക്കാൻ അധികാരമുള്ള ഒരു ഏജൻസിയിൽ അത്തരം ധാർമ്മികതയുടെ അഭാവം ആശങ്കാജനകമാണ്. എന്നാൽ അത് പരിശോധിക്കണം.

നമ്മളുടെ വൃത്തികെട്ട സവിശേഷതകളിൽ പലതും സമീപ വർഷങ്ങളിൽ തുറന്നുകാട്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ ഇത് അതിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ടു അല്ലെങ്കിൽ അത് ആവശ്യമുള്ളിടത്തോളം അഭിപ്രായമിട്ടിട്ടില്ല. ഒരു ജനാധിപത്യത്തിന് ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ട ആന്തരിക ചെറുത്തുനിൽപ്പ് നമുക്കില്ല. അതിന്റെ ശാഖകളിലൊന്ന് തകരാറുണ്ടാകാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ബാക്കിയുള്ളവ ഇടപെടണം. അമേരിക്കക്കാർ ഇതിനെ " ചെക്സ് ആൻഡ് ബാലൻസ്" എന്ന് വിളിക്കുന്നു. കൂടാതെ, ജുഡീഷ്യറി, നിയമസഭ, എക്സിക്യൂട്ടീവ് എന്നിവയിൽ മൂന്നിൽ ഒന്ന് മറ്റൊന്നിനെ മറികടക്കുന്നില്ലെന്ന് ഉറപ്പാക്കാനുള്ള കഴിവാണ് ഇത്. ഇത് അമേരിക്കയിൽ പ്രവർത്തിച്ചതായി നാം കണ്ടു. ഇത് നമ്മൾക്കിടയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നില്ല. ഇത് വ്യക്തമാണ്. "ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ജനാധിപത്യത്തിൽ" ധാർമ്മികതയുടെയും വ്യക്തിപരമായ ഉത്തരവാദിത്തത്തിന്റെയും അഭാവം എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് നാം സ്വയം ചോദിക്കണം.