ഹിജാബും മുസ്ലിം സ്ത്രീകളുടെ പോരാട്ടങ്ങളും : ഇന്ത്യയിലും ഇറാനിലും
ഇറാനിലെയും ഇന്ത്യയിലെയും പ്രതിഷേധങ്ങളുടെ സാഹചര്യങ്ങൾ വ്യത്യസ്തമാണെങ്കിലും, ഇരു രാജ്യങ്ങളിലെയും സ്ത്രീകൾ ഒരേ പ്രസ്താവനയാണ് നടത്തുന്നത്.
ഇറാനിൽ സ്ത്രീകളുടെ നിർബന്ധിത വസ്ത്രധാരണ മാർഗനിർദേശങ്ങൾക്കെതിരെ പ്രതിഷേധം തുടരുകയാണ്. ഈ പ്രതിഷേധങ്ങൾ ഇന്ത്യയിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് ഹിന്ദുത്വ അനുകൂലികള്ക്കിടയില് വലിയ ആവേശത്തിന് ഇടയാക്കിയിട്ടുണ്ട്. മുസ്ലിം സ്ത്രീകൾ പൊതുസ്ഥലങ്ങളിൽ ഹിജാബ് ധരിക്കാൻ പാടില്ലെന്ന തങ്ങളുടെ നിലപാടിനെ സാധൂകരിക്കുന്നതാണ് ഈ സംഭവവികാസമെന്നും ഈ ആശയം നടപ്പിലാക്കുന്നത് ഈ വസ്ത്രം കാണുന്നതിൽ നിന്ന് ഇന്ത്യക്കാരെ സംരക്ഷിക്കുമെന്നും അവർ വിശ്വസിക്കുന്നു, ഇത് പ്രതിലോമകരവും സ്ത്രീവിരുദ്ധവുമാണെന്ന് അവർ അവകാശപ്പെടുന്നു. ഇറാനിയൻ സ്ത്രീകളുടെ പ്രതിഷേധം ഹിജാബിനെതിരെയല്ല എന്നതാണ് അവർക്ക് മനസ്സിലാകാത്തത്.
യഥാർത്ഥ പ്രശ്നം സ്ത്രീകൾ സ്വന്തം ശരീരത്തിന്മേലുള്ള നിയന്ത്രണം തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ പോരാടുന്നു എന്നതാണ്. ഹിജാബ് ഒഴിവാക്കുന്ന സ്ത്രീകളുടെ മാത്രമല്ല, അവർക്ക് വസ്ത്രം ധരിക്കാൻ കഴിയുന്ന രീതി, ലിപ്സ്റ്റിക്കും നെയിൽ പോളിഷും പൊതുസ്ഥലത്ത് ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയുമോ എന്നതും ഒരു ചോദ്യമാണ്.
ഒരു സ്ത്രീ എങ്ങനെ പൊതുവേദിയിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടണമെന്ന് തീരുമാനിക്കാനുള്ള ഏകാധിപത്യ ഭരണകൂടത്തിന്റെ ശ്രമങ്ങളോട് ഇറാനിയൻ സ്ത്രീകൾ പോരാടുകയാണ്. അവിടെ സ്വേച്ഛാധിപത്യ പ്രത്യയശാസ്ത്രം ഭരണകൂടം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നത് ഇസ്ലാമിന്റെ ഭാഷയിലാണ്.
എന്നാൽ, ഇന്ത്യയിൽ, ഇറാനിലെ ഈ പ്രതിഷേധങ്ങൾ മറ്റൊരു സ്വേച്ഛാധിപത്യ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയും അത് ഭരിക്കുന്ന ഭരണകൂടവും പൊതു ഇടങ്ങളിൽ മുസ്ലിം സ്ത്രീകൾ എങ്ങനെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടണം എന്നതിനെക്കുറിച്ച് തീരുമാനമെടുക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഇറാനിൽ സ്ത്രീകളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഇസ്‌ലാമിക സമഗ്രവല്ക്കരണമാണിത്. ഇന്ത്യയിൽ അതൊരു ഹിന്ദുത്വ സംപൂര്ണവത്കരണമാണ്. ഒരേയൊരു വ്യത്യാസം ഇറാനിൽ ഭരണകൂടം സ്വയം ഇസ്ലാമികമെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഇന്ത്യയിൽ ഹിന്ദുത്വ അനുകൂലികൾ അത് മതേതരമാണെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നു. മുസ്ലിം സ്ത്രീകളുടെ പൊതു പ്രതിച്ഛായയെ "മതേതരവത്കരിക്കാനുള്ള" ശ്രമത്തെ ന്യായീകരിക്കാൻ ഹിന്ദുത്വ അനുകൂലികൾ ഇറാൻ പ്രതിഷേധത്തെ വഞ്ചനാപരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു.
വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ മുസ്ലിം സ്ത്രീകൾ യൂണിഫോം ധരിക്കണമെന്ന് തങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്ന അവകാശവാദത്തിന്റെ ആഴം കഴിഞ്ഞയാഴ്ച കോണ്ഗ്രസ് നേതാവ് രാഹുൽ ഗാന്ധി ഹിജാബ് ധരിച്ച ഒരു പെൺകുട്ടിക്കൊപ്പം നിൽക്കുന്ന ചിത്രം സോഷ്യൽ മീഡിയയില് പോസ്റ്റ് ചെയ്തതോടെയാണ് വീണ്ടും വ്യക്തമായത്. പെൺകുട്ടിയും ഗാന്ധിയും വ്യാപകമായി ട്രോൾ ചെയ്യപ്പെട്ടു.
മുസ്ലിം സ്ത്രീകളുടെ പൊതു പ്രതിച്ഛായയെ "മതേതരവത്കരിക്കാനുള്ള" ശ്രമത്തെ ന്യായീകരിക്കാൻ ഹിന്ദുത്വ അനുകൂലികൾ ഇറാൻ പ്രതിഷേധത്തെ വഞ്ചനാപരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു.
പെൺകുട്ടിയുടെ മാതാപിതാക്കൾ മതമൗലികവാദികളാണെന്ന് ചിലർ പറഞ്ഞു, അവർ അവളെ ഹിജാബ് ധരിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചുവെന്നും. ഈ ഒരു ആക്രമത്തിൽ മുസ്ലിംകളെ വെറുക്കുന്ന "ദേശീയവാദികൾക്ക്" രാഹുൽ ഗാന്ധി ഹിജാബ് ധരിച്ച് ഒരു മുസ്ലീം പെൺകുട്ടിയോടൊപ്പം പോസ് ചെയ്ത് രാഷ്ട്രീയ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുകയാണെന്ന് കരുതുന്ന പുരോഗമനവാദികളിൽ ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ പിന്തുണ കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞു. ഇറാനിലെ ആയിരക്കണക്കിന് സ്ത്രീകൾ ഹിജാബ് ഉത്തരവിനെതിരെ പ്രതിഷേധിക്കുകയും കർണാടകയിലെ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ ഹിജാബ് നിരോധിച്ചതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഹർജി ഇന്ത്യൻ സുപ്രീം കോടതി പരിഗണിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സമയത്ത് ഇത്തരം ചിത്രങ്ങൾ നൽകുന്ന സന്ദേശം സഹായകരമാകില്ലെന്നും അവർ അവകാശപ്പെട്ടു.
ഇതെല്ലാം മുസ്ലീങ്ങളെ പൊതു ഇടങ്ങളിൽ അദൃശ്യരാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഹിന്ദുത്വ പദ്ധതിക്ക് ഇന്ധനം നൽകുന്നു. കർണാടകയിലെ ഹിജാബ് ധരിച്ച വിദ്യാർഥികൾക്ക് തങ്ങളുടെ തലമറച്ച് കോളജിൽ പോകാനുള്ള അവകാശത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നവരുടെ കാപട്യമാണ് ഇറാനിലെ പ്രതിഷേധങ്ങളെ ഉയര്ത്തിക്കാട്ടുന്നതിലൂടെ ചെയ്യുന്നതെന്ന് ഹിന്ദുത്വ അനുകൂലികൾ അവകാശപ്പെടുന്നു. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, ഹിന്ദുത്വ അനുകൂലികൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ സ്വന്തം സങ്കുചിത വീക്ഷണം മറ്റുള്ളവരുടെ മേൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കാനുള്ള ശക്തമായ സായുധ ശ്രമങ്ങളെ തുറന്നുകാട്ടുകയാണ്.
ഒരു മതനിയമം നടപ്പിലാക്കാൻ ഒരാളെ തുണിക്കഷണം ധരിക്കാൻ നിർബന്ധിക്കുന്ന പ്രവൃത്തി അശ്ലീലമാണ്. ഇത് അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുള്ള ഒരു വ്യക്തിയുടെ അവകാശത്തെ ഹനിക്കുന്നതാണ്. അവർ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതുപോലെ അവരുടെ ശരീര പ്രതിച്ഛായ നിർമ്മിക്കാനുള്ള അവരുടെ അവകാശം ഇല്ലാതാക്കാൻ ഇത് ശ്രമിക്കുന്നു.
കർണാടകയിലെ ഹിജാബ് ധരിച്ച വിദ്യാർഥികൾക്ക് തങ്ങളുടെ തലമറച്ച് കോളജിൽ പോകാനുള്ള അവകാശത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നവരുടെ കാപട്യമാണ് ഇറാനിലെ പ്രതിഷേധങ്ങളെ ഉയര്ത്തിക്കാട്ടുന്നതിലൂടെ ചെയ്യുന്നതെന്ന് ഹിന്ദുത്വ അനുകൂലികൾ അവകാശപ്പെടുന്നു.
ഹിന്ദുത്വ പ്രചാരണം മുസ്ലിം സ്ത്രീകൾ ധരിക്കുന്ന വസ്ത്രങ്ങളിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നതല്ല. ഇന്ത്യയിലെ പൊതു ഇടങ്ങളിൽ ദൃശ്യമായ മുസ്ലിം സ്വത്വം മായ്ച്ചുകളയാൻ ലക്ഷ്യമിട്ടുള്ള വിപുലമായ ആയുധപ്പുരയിലെ ഒരു ആയുധമാണിത്. ഗുരുഗ്രാമിലെ പൊതു ഇടങ്ങളിൽ മുസ്ലിങ്ങൾ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നതിനെതിരെയുള്ള പ്രചാരണം ഇതിന്റെ തെളിവാണ്. പ്രയാഗ് രാജില് ബോട്ടില് വിനോദയാത്ര നടത്തുന്ന ഉത്തര് പ്രദേശിലെ മുസ്ലിം പുരുഷന്മാര് ക്കെതിരായ നിയമസംവിധാനങ്ങളുടെ ദുരുപയോഗവും ഇതുതന്നെയാണ്. മറ്റൊരു കൂട്ടം ആളുകൾക്ക് പവിത്രമായ ഒരു നദിയിൽ മാംസം കഴിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് ആളുകളെ വിലക്കുന്നത് എന്തിനാണ്? ഒരു നദി എല്ലാ മനുഷ്യർക്കും ഒരുപോലെ അവകാശപ്പെട്ട ഒരു പൊതു വിഭവമല്ലേ?
ഔദ്യോഗിക ഇറാനിയൻ നോട്ടം ഇസ്ലാമികവിരുദ്ധമായി കരുതപ്പെടുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും നെറ്റി ചുളിക്കുമ്പോൾ, ഔദ്യോഗിക ഇന്ത്യൻ ദൃഷ്ടി മുസ്ലിംകളെ അലോസരപ്പെടുത്തുന്നു. ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് വരെ, നീണ്ട താടിയുള്ള മുസ്ലിം പുരുഷന്മാർ പൊതുജനങ്ങളുടെ കണ്ണിൽ സംശയത്തിന്റെ വസ്തുവായിരുന്നില്ല, ഒരു റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനുള്ളിൽ നമസ്കാരം നടത്തുന്നവരെ ക്രിമിനൽ ലെൻസ് ഉപയോഗിച്ച് വീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല, ഹിജാബ് ധരിക്കുന്നത് നിർത്താൻ ആരും നിർബന്ധിതരായില്ല.
ഭൂരിപക്ഷേതര സാംസ്കാരിക ചിഹ്നങ്ങളുടെ ദൃശ്യതയെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ ഉത് കണ് ഠകൾ പഴയതാണെന്ന് വിമർശകർ വാദിച്ചേക്കാം. എന്നാൽ മുസ്ലിം വിശ്വാസത്തിന്റെ ഏറ്റവും ചെറിയ പരസ്യപ്രകടനത്തിൽ കുറ്റം ചുമത്തുന്ന സംസ്കാരം ഇന്ന് ഇന്ത്യയിൽ ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്ന് അവർ പോലും സമ്മതിക്കും.
ഹിന്ദുത്വ പ്രചാരണം മുസ്ലിം സ്ത്രീകൾ ധരിക്കുന്ന വസ്ത്രങ്ങളിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നതല്ല. ഇന്ത്യയിലെ പൊതു ഇടങ്ങളിൽ ദൃശ്യമായ മുസ്ലിം സ്വത്വം മായ്ച്ചുകളയാൻ ലക്ഷ്യമിട്ടുള്ള വിപുലമായ ആയുധപ്പുരയിലെ ഒരു ആയുധമാണിത്.
ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, ഫെബ്രുവരിയിൽ കർണാടകയിലെ മാണ്ഡ്യയിൽ നിന്ന് മുസ്കാൻ എന്ന മുസ്ലീം പെൺകുട്ടിയെ ഹിജാബ് ധരിച്ച് കോളേജ് സമുച്ചയത്തിൽ പ്രവേശിച്ചതിന് ഹിന്ദുത്വ അനുകൂലികളുടെ ഒരു സംഘം ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്ന രംഗം ഓർക്കേണ്ടതാണ്. ഒരു മതപരമായ മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ പ്രതികരിച്ചത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് ആർക്കും മനസ്സിലാകും: എല്ലാത്തിനുമുപരി, ആൾക്കൂട്ടത്തിന്റെ ഒരേയൊരു ആവശ്യം അവൾ പൊതു ഇടങ്ങളിൽ തന്റെ മതം ഉപേക്ഷിക്കുക എന്നതായിരുന്നു. നിർബന്ധിത ഹിജാബിനെതിരെ ഇറാനിലെ സ്ത്രീകൾ നടത്തിയ പ്രതിഷേധങ്ങളെക്കാൾ ഒരു തരത്തിലും ധീരതയിൽ കുറവുള്ള ഒന്നായിരുന്നില്ല മുസ്കാന്റെ അസ്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രകടനം.
ഇറാനിലെയും ഇന്ത്യയിലെയും പ്രതിഷേധങ്ങളുടെ സാഹചര്യങ്ങൾ വ്യത്യസ്തമാണെങ്കിലും, ഇരു രാജ്യങ്ങളിലെയും സ്ത്രീകൾ ഒരേ പ്രസ്താവനയാണ് നടത്തുന്നത്. സ്വതന്ത്രമായി ചിന്തിക്കുന്ന വ്യക്തികളായി തങ്ങളുടെ ജീവിതം നയിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന് അവർ ഭരണകൂടത്തോട് പറയുന്നു. രണ്ട് സന്ദർഭങ്ങളിലും, ഇത് സ്വത്വത്തിന്റെ ഉടമസ്ഥാവകാശത്തിനായി വ്യക്തികളും ഭരണകൂടവും തമ്മിലുള്ള പോരാട്ടമാണ്.
സമരത്തിന്റെ ഭാഷ ദുരുപയോഗം ചെയ്യുന്നത് പ്രതിഷേധക്കാരെ അധികാരഭ്രഷ്ടരാക്കുകയും അവരുടെ അടിച്ചമർത്തൽ കൂടുതൽ തീവ്രമാക്കുകയും ചെയ്യും.
