സെറീന വില്യംസ് : ഒരു പോരാളിയുടെ മടക്കം

സെറീന വില്യംസ് തന്റെ കരിയറിലെ മറക്കാനാവാത്ത അവസാന മത്സരത്തിന്റെ രണ്ടാം സെറ്റിൽ കോർട്ടിലെ തന്റെ അന്ത്യ നിമിഷങ്ങൾക്ക് ഒരു ടൈ ബ്രേക്ക് അകലെ നിൽക്കുമ്പോൾ, ആർതർ ആഷെ സ്റ്റേഡിയത്തിലെ കാതടപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദത്തിന്റെ ഒരു മതിൽ അവൾ നേടിയ ഓരോ ചെറിയ വിജയവും ആഘോഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ആദ്യ സെറ്റില് 5-3ന് ലീഡ് ചെയ്തെങ്കിലും പിന്നീട് ലീഡ് തകർന്നടിയുകയായിരുന്നു. രണ്ടാം സെറ്റില് 5-2ന് ലീഡ് നേടിയപ്പോള് നാല് സെറ്റ് പോയിന്റുകള് ഒരു നിമിഷംകൊണ്ട് ഇല്ലാതായി. ഓരോ തവണ അടുത്തെത്തുമ്പോഴും അവരെ പിരിമുറുക്കം വരിഞ്ഞുമുറുക്കി.

ഒന്നും അവളുടെ വഴിക്ക് പോയില്ല. പക്ഷേ, വില്ലംസ് കഴിഞ്ഞ 27 വർഷം ചെയ്തത് തന്നെ ചെയ്തു: അവൾ പോരാടി. പന്തിനു പിന്നാലെ ഓരോ തവണയും അവൾ തീവ്രമായി ഓടി. അവൾ മുഷ്ടി ചുരുട്ടി, പ്രോത്സാഹനത്തിനായി സ്വയം അലറി. എങ്ങനെയോ, രണ്ടാം സെറ്റ് ടൈബ്രേക്കറിൽ അവൾ ലൈൻ മറികടന്നു, ഒരു 20 ഷോട്ട് റാലിയിൽ നിന്ന് ഒരു ഫോർഹാൻഡ് വിജയിയെ ക്രഞ്ച് ചെയ്തു; അവളുടെ ധിക്കാരത്തിന്റെ, പ്രതിരോധത്തിന്റെ അവസാന നിമിഷങ്ങളിൽ ഒന്ന്.

അവസാനം അത് മതിയായില്ല. രണ്ടാം സീഡ് ആനെറ്റ് കോണ്ടാവെറ്റിനെതിരെയാണ് വില്യംസിന്റെ അവസാന ജയം. എന്നാൽ അവസാന മൂന്ന് മണിക്കൂറും അഞ്ച് മിനിറ്റും അവൾ ഒരു പ്രൊഫഷണൽ ടെന്നീസ് കളിക്കാരി എന്ന നിലയിൽ തന്നെ കോർട്ടിൽ ചെലവഴിച്ചു. അജ്ല ടോംലാനോവിചിനോട് 7-5, 6-7(4), 6-1 ന് കീഴടങ്ങുന്നതിന് മുൻപ് , അവസാന നിമിഷം വരെ അവർ പോരാടി.

38 നും 80 നും ഇടയിൽ റാങ്കുകൾ നേടിയ ക്രൊയേഷ്യൻ വംശജയായ ഓസ്ട്രേലിയൻ കളിക്കാരിയാണ് അവരുടെ അവസാന പരാജിതയായ ടോംൽജാനോവിച്. വില്യംസിന്റെ ആർതർ ആഷെയുടെ വസതിയിലെ എല്ലാ രാത്രികളിലും അടയാളപ്പെടുത്തിയ ശബ്ദത്തിനും കാഴ്ചയ്ക്കും നാടകത്തിനും സമാനതകളൊന്നുമില്ല. പക്ഷേ, കഴിഞ്ഞ വർഷം വിംബിൾഡണിന്റെ നാലാം റൗണ്ടിൽ എമ്മ റഡുക്കാനുവിനോട് അടിയറവ് പറഞ്ഞതിന് ശേഷം മിക്കവരേക്കാളും വന്യമായ പക്ഷപാതികളായ ജനക്കൂട്ടത്തിന്റെ അനുഭവം ടോംൽജനോവിക്ക് ഉണ്ട്.

എന്നാൽ അത് വിംബിൾഡണിൽ ഒരു പുതുമുഖത്തിനെതിരെ കോർട്ട് വൺ ആയിരുന്നു. ഇത് അവൾ ആരാധിച്ചിരുന്ന താരത്തിനെതിരെ നിറഞ്ഞ ആർതർ ആഷെ സ്റ്റേഡിയത്തിലെ കാണികൾ സാക്ഷി ആയിരുന്നു. പക്ഷേ, തുടക്കം മുതലേ അവൾ തയ്യാറായിരുന്നു. വില്യംസിന്റെ ആദ്യ സെർവിൽ നിന്ന് ലൈൻ വിജയിയെ ഒരു ഫോർഹാൻഡ് അടിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ മത്സരം ആരംഭിച്ചു. അത് അവൾ സ്വയം അടയാളപ്പെടുത്തിയ പരമോന്നത എതിരിടലിന്റെ താളം കണ്ടെത്താൻ അവരെ സഹായിച്ചു. അവൾ ഒരു മതിലായിരുന്നു, വില്യംസ് നൽകിയ ഓരോ ഔൺസ് വേഗതയും അവർ നിഷ്പ്രഭമാക്കി.

എന്നിരുന്നാലും, കൂടുതൽ നേരവും വില്യംസ് തന്നെ ആയിരുന്നു മികച്ച് നിന്നത്. ഉദ്ഘാടന രാത്രിയിലെയും വെള്ളിയാഴ്ച പുലർച്ചയിലേയും വില്യംസിന്റെ സ്ഥിരത ഇല്ലായ്മയിൽ വ്യത്യാസം പ്രകടമായിരുന്നു. മത്സരത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും അവൾ മൂർച്ചയേറിയ അക്രമം കാഴ്ച വെച്ചു, കാലുകൾ മന്ത്രികമായി ചലിപ്പിച്ചു, പന്ത് സ്വതന്ത്രമായി ആക്രമിച്ചു, ഒരു നിമിഷം പോലും സങ്കോചമില്ലാതെ മുന്നോട്ട് സ്വീപ്പ് ചെയ്തു. വിജയം ഉറപ്പിക്കാനും ഈ ഭ്രാന്തൻ സവാരി തുടരാനും അവളുടെ ഗെയിമിൽ എല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ, ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട നിമിഷങ്ങളിൽ, അവളുടെ മാച്ച് ഫിറ്റ്നസിന്റെ അഭാവവും ഈ അവസരത്തിന്റെ ഭാരവും അവളിലേക്ക് തിരികെ വന്നു. അപ്പോൾ അവൾക്ക് അവളുടെ താളം കണ്ടെത്താനായില്ല.

അവളുടെ പരിശ്രമങ്ങൾക്ക് പിന്തുണയുമായി നിറഞ്ഞ ഗാലറിയുമുണ്ടായിരുന്നു. . വിജയകരമായ ഇടവേളകൾക്ക് ശേഷം മാത്രം അവർ സ്റ്റാൻഡിംഗ് ഒവേഷനുകൾ നൽകി. പോയിന്റുകൾക്കിടയിലും ശേഷവും അവർ ആർത്തുവിളിച്ചു. വില്യംസ് തന്റെ അവസാന സ്റ്റാൻഡ് എടുക്കുമ്പോൾ അർഹിക്കുന്ന പ്രേക്ഷകരായിരുന്നു അവർ. 5-1 എന്ന സ്കോറിനാണ് ടോംലാനോവിച് മത്സരത്തിനായി കളിച്ചതെങ്കിലും അതുണ്ടായില്ല. ഓരോ തവണയും മാച്ച് പോയിന്റിൽ എത്തുമ്പോഴും വില്യംസ് തിരിച്ചു വന്നു പോരാടി, അങ്ങനെ വിരമിക്കൽ അൽപ്പം കൂടി വൈകിപ്പിച്ചു. അത് വളരെ സാധാരണമായിരുന്നു. അഞ്ച് മാച്ച് പോയിന്റുകൾ വരികയും പോകുകയും ചെയ്തു. പക്ഷേ വില്യംസിന് അനിവാര്യമായത് വൈകിപ്പിക്കാൻ മാത്രമേ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.

ഏതാനും ക്ഷണികമായ നിമിഷങ്ങളിൽ, അവർ പൂർണ്ണ ഒഴുക്കിൽ ആയിരുന്നപ്പോൾ കൂടി. ഈ ഓട്ടം എത്രകാലം നീട്ടുമെന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പ്രയാസമായിരുന്നു. പക്ഷേ, ഇവിടെ കെട്ടുകഥകളൊന്നുമില്ല. പകരം, വില്യംസിന്റെ കരിയറിന്റെ അവസാന ഘട്ടം കൂടുതൽ അർത്ഥവത്തായ ഒന്നിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. വില്യംസ് അവളുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾ മറ്റെവിടെയോ ആണെന്ന് പലരും വിശ്വസിച്ചതിന് ശേഷവും കളിച്ചു. ഒരു ദശാബ്ദത്തിലേറെയായി തന്റെ സഹോദരി വീനസ് ഒഴികെ തന്റെ സമകാലികരിൽ ഓരോരുത്തരെയും അവർ മറികടന്നു. കൗമാരപ്രായത്തിലും 20കളിലും 30കളിലും ഇപ്പോൾ 40 കളിലും ഗ്രാൻഡ് സ്ലാം മത്സരങ്ങൾ അവർ നേടിയിട്ടുണ്ട്. അവൾ എത്ര ഒക്കെ പുറകെ പോയിട്ടും പല തവണ തിരികെ വന്നു. ഈ കളിയോടുള്ള അവരുടെ അടങ്ങാത്ത അഭിനിവേശം തെളിയിക്കാൻ മറ്റെന്തുണ്ട് കാരണം? അവർ അവസാനം വരെ കളിച്ചു, അവസാന നിമിഷം വരെ.

മേരി ജോ ഫെർണാണ്ടസുമായുള്ള മത്സരത്തിന് ശേഷമുള്ള അഭിമുഖത്തിൽ, വില്യംസ് തന്റെ ചുറ്റുമുള്ള ആളുകൾക്ക് നന്ദി പറയുകയും വീനസിനെ സല്യൂട്ട് ചെയ്യുകയും ചെയ്തു, എക്കാലത്തെയും മികച്ച കായിക കഥകളിലൊന്നിന്റെ മറ്റേ പകുതിയായ വീനസിനെ അഭിവാദ്യം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു: "വീനസ് ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ സെറീന ആകില്ലായിരുന്നു, അതിനാൽ നന്ദി, വീനസ്," അവർ പറഞ്ഞു. എന്നിരുന്നാലും, അവൾ പോകുമ്പോഴും, അവൾക്ക് പൂർണ്ണമായും പോകാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. വിരമിക്കാനുള്ള തീരുമാനം എപ്പോഴെങ്കിലും പുനർവിചിന്തനം ചെയ്യുമോ എന്ന ചോദ്യത്തിന് അവൾ ആടിയുലഞ്ഞു: "ഞാൻ അങ്ങനെ കരുതുന്നില്ല, പക്ഷേ നിങ്ങൾക്കറിയില്ല. എനിക്കുമറിയില്ല."

ആ അവസാന നിമിഷങ്ങളിൽ അവൾ നിരാശയോടെ പോരാടുമ്പോൾ, മനസ്സിൽ വന്ന ഒരു ഓർമ്മ അവരുടെ കരിയറിലെ ആദ്യ കാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ളതാണ് - 1998 ൽ, വില്യംസ് തന്റെ ആദ്യ പൂർണ്ണ ടെന്നീസ് സീസണിനായി ഓസ്ട്രേലിയയിൽ എത്തിയപ്പോൾ വെറും 16 വയസ്സ്. തന്റെ ജീവിതത്തിലെ മൂന്നാമത്തെ ഡബ്ല്യുടിഎ മെയിൻ ഡ്രോയിൽ കളിച്ച അവർ അന്ന് 96-ാം സ്ഥാനത്തായിരുന്നു. വെളുത്തതും മഞ്ഞനിറത്തിലുള്ളതുമായ മുത്തുകൾ അവളുടെ വൃത്തിയുള്ള മുടിയിഴകളിൽ ത്രെഡ് ചെയ്തിരുന്നു. യോഗ്യതാ റൗണ്ടിലൂടെ വന്ന ശേഷം അവരുടെ ക്വാർട്ടർ ഫൈനലിൽ അവർ മികച്ച ഫോമിലായിരുന്നു ലിൻഡ്സെ ഡാവൻപോർട്ടിനെ 6-1, 5-2 ന് പിന്നിലാക്കി.

സെറീന പക്ഷെ, അവിടെയും അവസാനിപ്പിച്ചില്ല. ക്രമേണ, അത്ലറ്റിസിസത്തിന്റെയും ആക്രമണങ്ങളുടെയും പൊട്ടിത്തെറികളോടെ, മുഷ്ടി ചുരുട്ടി "യെസ് " എന്ന നിലവിളിയോടെ അവൾ തന്റെ വിജയകരമായ ഷോട്ടുകൾക്ക് വിരാമമിട്ടു, 1-6, 7-5, 7-5, 7-5 എന്ന സ്കോറിന് വിജയിക്കാനുള്ള ഡെഫിസിറ്റ് മറികടക്കുകയും ചെയ്തു.

വില്യംസിന്റെ കരിയറിലെ ആദ്യ തിരിച്ചുവരവായിരുന്നു അത്, അതിനുശേഷം 24 വർഷത്തിനുള്ളിൽ, എല്ലാം മാറിയിട്ടില്ല, എന്നാൽ മാറിയിട്ടുണ്ടെന്ന് പറയാം. പൂജ്യം കിരീടങ്ങളിൽ നിന്ന് 23 ഗ്രാൻഡ് സ്ലാമുകളിലേക്ക് ഓടിക്കയറി. അവർ 319 ആഴ്ചകൾ ഒന്നാം സ്ഥാനത്ത് ചെലവഴിക്കുകയും സിംഗിൾസിലും ഡബിൾസിലും ലോകം കീഴടക്കുകയും ചെയ്തു. ടെന്നീസ് എന്ന കായികവിനോദത്തെ മറ്റൊരു സ്ത്രീയും എത്താത്ത തലത്തിലേക്ക് അവൾ കൊണ്ടുപോയി. എന്നാൽ അവൾ എത്തിയപ്പോൾ അവൾ മുന്നോട്ട് വെച്ച ചിത്രം അവർ വിടപറയുമ്പോഴും തുടരുന്നു: ധീരത, അഭിനിവേശം, മത്സരത്തിന്റെ വീറെല്ലാം തന്നിൽ ആവാഹിച്ച സെറീന വില്യംസിന്റെ മഹത്തായ കാഴ്ച, കളിയുടെ അവസാനം വരെ പോരാടുന്ന ആവേശക്കാഴ്ച. അതിനി ഓർമ്മകൾ മാത്രമാകുന്നു.