ഇന്ത്യൻ വിദ്യാർഥികൾ പഠനത്തിനായി വിദേശത്തേക്ക് പോകുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?

കഴിഞ്ഞ ഏതാനും ദശകങ്ങളായി വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ ഗുണനിലവാരത്തിൽ ഗണ്യമായ ഇടിവുണ്ടായി. കൂടാതെ, വിമർശനാത്മകമായി ചിന്തിക്കാനുള്ള ഇന്ത്യൻ വിദ്യാർത്ഥികളുടെ കഴിവിനെ അടിച്ചമർത്തുന്ന പാഠ്യപദ്ധതി പരിഷ്കരിക്കാൻ വലതുപക്ഷ സർക്കാർ പ്രവർത്തിക്കുന്നു. വലതുപക്ഷ സർക്കാരിന്റെ ശ്രമങ്ങളുടെ ഫലമായി സാങ്കേതികമായി വികസിത രാഷ്ട്രങ്ങളിൽ ഭാവിയെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ ഇന്ത്യൻ വിദ്യാർഥികൾ ഭൂരിഭാഗം പേരും തയ്യാറല്ല. മിക്ക വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളും വിഭാഗീയ രാഷ്ട്രീയം ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു. രാഷ്ട്രീയവും ഭരണപരവുമായ പിന്തുണയുള്ള വലിയൊരു വിഭാഗം ആളുകൾ കാമ്പസുകളിൽ യുക്തിരഹിതമായ ഒരു അജണ്ടയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടത്തുന്നു.

മസ്തിഷ്ക ശോഷണത്തിന് സംവരണം ഉത്തരവാദിയാണോ?

സംവരണ സമ്പ്രദായം കാരണം ഉപരിവർഗക്കാരായ മാതാപിതാക്കളിൽ ഭൂരിഭാഗവും തങ്ങളുടെ കുട്ടികളെ പഠനത്തിനായി വിദേശത്തേക്ക് അയയ്ക്കുകയാണെന്നാണ് ചിലർ വാദിക്കുന്നത്. അത് തീർത്തും തെറ്റാണ്. വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ മോശം നിലവാരവും വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ രാഷ്ട്രീയവൽക്കരണവും തങ്ങളുടെ സഹോദരങ്ങളുടെ അക്കാദമിക് വികസനത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തുമെന്ന് അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ ബോധ്യമുണ്ട്, പക്ഷേ പൊതുവെ അവർ സംവരണ സമ്പ്രദായത്തെ വിമർശിക്കുന്നു. മാധ്യമ റിപ്പോർട്ടുകൾ പ്രകാരം, ഉയർന്ന ജാതിയിൽ നിന്നുള്ള വിദ്യാർത്ഥികളിൽ ഭൂരിഭാഗവും അവരുടെ മാതാപിതാക്കളുടെ സമ്പത്ത് കാരണം വിദേശ കോളേജുകളിലും സർവകലാശാലകളിലും ചേരുന്നു. ധനികരും വിഭവശേഷിയുള്ളവരുമായ മാതാപിതാക്കൾക്ക് ബാങ്ക് കൊളാറ്ററൽ വാഗ്ദാനം ചെയ്യാൻ കഴിയും, അതിനാൽ അവരുടെ കുട്ടികൾക്ക് സമൂഹത്തിലെ പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട വിഭാഗങ്ങളിൽപ്പെട്ട വിദ്യാർത്ഥികളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി വിദ്യാർത്ഥി വായ്പകൾ എളുപ്പത്തിൽ ലഭിക്കും. സമീപകാലത്ത്, റഷ്യ ആക്രമിച്ചപ്പോൾ ഉയർന്ന ജാതിക്കാരായ വിദ്യാർത്ഥികൾ യുക്രൈനിൽ നിന്ന് വന്നു. താഴ്ന്ന ക്ലാസുകളിൽ നിന്ന് ഒരു വിദ്യാർത്ഥി പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

വിദേശത്ത് പഠിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന താഴ്ന്ന സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക തലങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് സർക്കാർ സ്കോളർഷിപ്പുകൾ വളരെ പ്രധാനമാണ്. വിദേശത്ത് ഉപരിപഠനത്തിന് സ്കോളർഷിപ്പ് നൽകാത്ത നിരവധി സംസ്ഥാനങ്ങൾ ഇന്ത്യയിലുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, വിദേശത്ത് പിഎച്ച്ഡി പ്രോഗ്രാമുകൾക്ക് സ്കോളർഷിപ്പ് നൽകാത്ത ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിലൊന്നാണ് പഞ്ചാബ്. എന്നിരുന്നാലും, മുൻവിധികളും സാമ്പത്തിക പോരാട്ടങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, ഉയർന്ന ജാതികളിൽ നിന്നുള്ള വിദ്യാർത്ഥികളിൽ ഭൂരിഭാഗവും താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരേക്കാൾ അക്കാദമികമായി മികച്ച പ്രകടനം കാഴ്ചവയ്ക്കുന്നില്ലെന്ന് ധാരാളം പഠനങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.

ഇന്ത്യൻ കോളേജുകളിലും സർവകലാശാലകളിലും ജാതി സമ്പ്രദായം മാരകമാണ്

ജാതി അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള അക്രമങ്ങൾ മിക്ക ഇന്ത്യൻ കോളേജുകളിലും സർവകലാശാലകളിലും വർധിച്ചു. ദളിത് വിദ്യാർത്ഥികളെ ക്രൂരമായി കൊല്ലുകയും ആക്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ക്രിസ്ത്യൻ വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് നേരെ അക്രമണങ്ങളുണ്ടാകുന്നു. മുസ്‌ലിം വിദ്യാർഥികൾ സാമൂഹികമായ അന്യവൽക്കരണത്തിന്റെ ഭാരം പേറുന്നു. ചില ഉയർന്ന ജാതിക്കാരായ പ്രൊഫസർമാർ, അവരുടെ ഗ്രേഡുകൾ താഴ്ത്തിക്കൊണ്ട്, അവരുടെ ഭാവിയെ തടസ്സപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നു. കാമ്പസുകളിൽ നിലനിൽക്കുന്ന വിഷലിപ്തമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ, താഴ്ന്ന സാമൂഹിക ക്ലാസുകളിൽ നിന്നുള്ള മാതാപിതാക്കൾക്ക് അവരുടെ കുട്ടികളെക്കുറിച്ച് സുരക്ഷിതത്വം തോന്നുന്നില്ല. 1947 ൽ ഇന്ത്യ സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയതിനുശേഷം, സാമൂഹിക മുൻവിധിയുടെ ഫലമായി ഉയർന്ന ജാതിയിൽപ്പെട്ട ഒരു അംഗം പോലും കാമ്പസിൽ മരിച്ചിട്ടില്ല. പക്ഷേ, താഴ്ന്ന ജാതിയിൽപ്പെട്ട ആയിരക്കണക്കിന് വിദ്യാർത്ഥികൾ പ്രൊഫസർമാരുടെയും കോളേജ് / യൂണിവേഴ്സിറ്റി അഡ്മിനിസ്ട്രേഷന്റെയും സംരക്ഷണത്തിൽ അക്രമിക്കപ്പെടുകയോ കൊല്ലപ്പെടുകയോ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

ഹൈദരാബാദ് സർവകലാശാല കാമ്പസിനുള്ളിൽ വെച്ചാണ് ദളിത് അവകാശ പ്രവര്ത്തകനും പി.എച്ച്.ഡി വിദ്യാര്ത്ഥിയുമായ രോഹിത് വെമുല കൊല്ലപ്പെട്ടത്. കൂടാതെ, ഡോ. ബി.ആർ. അംബേദ്കറുടെ തത്ത്വചിന്തയും സമത്വം, സാഹോദര്യം, സ്വാതന്ത്ര്യം എന്നീ ആദർശങ്ങളും അല്ലെങ്കിൽ നായകനും ദേശീയവാദിയുമായ ഡോ. ബി.ആർ. അംബേദ്കർ തയ്യാറാക്കിയ ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ നടപ്പാക്കൽ എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ചർച്ച ചെയ്താൽ ഹിന്ദു ദൈവങ്ങളുടെയോ ദേവതകളുടെയോ അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾ തുറന്നുകാട്ടാൻ ധൈര്യപ്പെടുന്ന താഴേത്തട്ടിലുള്ള അധ്യാപകർ ശിക്ഷിക്കപ്പെടുകയോ പുറത്താക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്യും. മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, ഡോ. ബി.ആർ. അംബേദ്കറുടെയോ ബുദ്ധമതത്തിന്റെയോ പേര് സവർണജാതി വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് ഒട്ടും സഹിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് ആർക്കും പറയാൻ കഴിയും. നവരാത്രി സമയത്ത് വ്രതം അനുഷ്ഠിക്കുന്നതിനുപകരം ഭരണഘടനയും ഹിന്ദു കോഡും വായിക്കുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ നിർദ്ദേശിച്ചതിന് വാരണാസിയിലെ മഹാത്മാ ഗാന്ധി കാശി വിദ്യാപീഠത്തിലെ ദളിത് ഗസ്റ്റ് ലക്ചറർക്ക് ജോലി നഷ്ടപ്പെടുകയും സർവകലാശാലാ വളപ്പിൽ പ്രവേശിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് വിലക്കുകയും ചെയ്തു.

കഴിഞ്ഞ 75 വർഷമായി അസഹിഷ്ണുതയും വിവേചനവാദിയും ആയതിന്റെ പേരിൽ ഒരു ഉയർന്ന ജാതിക്കാരനായ അധ്യാപകനെയും സസ്പെന്ഡ് ചെയ്യുകയോ പുറത്താക്കുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല. ബെർട്രാൻഡ് റസ്സൽ തന്റെ പുസ്തകമായ 'വൈ മെൻ ഫൈറ്റ്' എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിൽ ഇങ്ങനെ എഴുതി: "മനുഷ്യർ ഭൂമിയിൽ ഒന്നിനെയും ഭയപ്പെടുന്നില്ല- നാശത്തേക്കാൾ, മരണത്തെക്കാൾ കൂടുതൽ. ചിന്ത വിധ്വംസകവും വിപ്ലവകരവും വിനാശകരവും ഭയാനകവുമാണ്, ചിന്ത പ്രിവിലേജ്, സ്ഥാപിതമായ സ്ഥാപനങ്ങൾ, സുഖപ്രദമായ ശീലങ്ങൾ എന്നിവയോട് ദയയില്ലാത്തതാണ്, ചിന്ത അരാജകത്വവും നിയമരഹിതവുമാണ്. അധികാരത്തോടു നിസ്സംഗരായി, യുഗങ്ങളിലെ നന്നായി പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ട ജ്ഞാനത്തെക്കുറിച്ച് അശ്രദ്ധരായി. ചിന്ത നരകത്തിന്റെ കുഴിയിലേക്ക് നോക്കുന്നു, ഭയപ്പെടുന്നില്ല . . . ചിന്ത വലിയതും ദ്രുതഗതിയിലുള്ളതും സ്വതന്ത്രവും ലോകത്തിന്റെ വെളിച്ചവും മനുഷ്യന്റെ പ്രധാന മഹത്വവുമാണ്."

വിദേശത്ത് തുല്യ തൊഴിൽ അവസരം

ഉയർന്ന ജാതികളിൽ നിന്നുള്ള പുരുഷന്മാരോ സ്ത്രീകളോ ദേശീയതയെക്കുറിച്ച് ചർച്ച ചെയ്യുന്നത് നാം പലപ്പോഴും കേൾക്കാറുണ്ട്. ഉയർന്ന ജാതിയിൽ നിന്നുള്ള ഭൂരിഭാഗം പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും വിദേശ രാജ്യങ്ങളിൽ സ്ഥിരതാമസം നേടാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന് നിരവധി പഠനങ്ങൾ കാണിക്കുന്നു. ശുചീകരണം അല്ലെങ്കിൽ ഗാർഹിക ജോലി പോലുള്ള ജോലികൾ താനോ അവരുടെ കുട്ടികളോ തിരഞ്ഞെടുത്താലും വിദേശത്ത് തുല്യ തൊഴിലവസരങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന് ഉയർന്ന ജാതിക്കാരായ പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും വാദിക്കുന്നു. അവർ രാജ്യത്തെ സേവിക്കുന്നുവെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം പണമാണ് ദൈവം. അവർക്ക് ദേശീയതയെക്കുറിച്ച് യാതൊരു ആശങ്കയുമില്ല. ഗ്യാസ് സ്റ്റേഷനിലോ റെസ്റ്റോറന്റിലോ പബ്ലിക് വർക്ക് ഡിപ്പാർട്ടുമെന്റിലോ ജോലി ചെയ്യുന്ന ദലിത്, ക്രിസ്ത്യൻ, മുസ്‌ലിം മാതാപിതാക്കളുടെ മക്കൾ ഈ ഉയർന്ന ജാതിക്കാരായ പുരുഷന്മാരിൽ നിന്നും സ്ത്രീകളിൽ നിന്നും വിവേചനവും മോശം പെരുമാറ്റവും നേരിടുന്നു. ഇത് എന്ത് തരാം ദേശീയതയാണ്?

ഉയർന്ന ജാതിക്കാരായ കുട്ടികൾ വിദേശത്ത് പഠിക്കുന്നത് അവരുടെ സ്വന്തം സാമ്പത്തിക താൽപ്പര്യങ്ങളും ഭാവി വാഗ്ദാനങ്ങളും കൊണ്ടാണ്, നിലവിലെ സംവരണ സമ്പ്രദായം കൊണ്ടല്ല. ഉയർന്ന ജാതിക്കാരായ അധ്യാപകരും താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരായ വിദ്യാർത്ഥികളും തമ്മിലുള്ള ശത്രുത കുത്തനെ വർദ്ധിച്ചതിനാൽ, സംവരണ സമ്പ്രദായം പാർശ്വവത്കരിക്കപ്പെട്ട വിഭാഗങ്ങൾക്ക് ഒരു ശാപമായി മാറിയിരിക്കുന്നു.